گفت گوی شما در روز خواستگاری...

                                                            

از گذشته نپرسید

اصولا سوال درباره خواستگاری‌های قبلی فرد چندان کمک‌کننده نیست. آدم‌ها با توجه به سنی که دارند اگر مرحله طبیعی رشد را طی کرده باشند، خواستگاری‌‌های دیگر هم داشته‌اند،‌ این‌که شما در این باره سوال کنید دو حالت ممکن است پیش بیاورد. اول این‌که وقتی شما از او درباره خواستگاری‌‌های قبلی بپرسید خود شما نیز مورد پرسشی مشابه قرار می‌گیرید و این‌که شما تا چه حد مایل هستید از این گذشته صحبت کنید. دوم این‌که خواستگاری‌‌های گذشته، چیزی را برای آینده شما مشخص نمی‌کند، چون آن‌چه مهم است از این به بعد فرد است. این‌که او قصد دارد در آینده چگونه باشد، چرا خواستگاری‌های قبلی او به نتیجه نرسیده است، درباره شخصیت فرد و این‌که در آینده در کنار شما چگونه زندگی خواهد کرد اطلاعات زیادی به شما نمی‌دهد. دقت کنید شما هر سوالی از طرف مقابل بکنید او نیز همان سوال را از شما خواهد پرسید. 

ملاقات اول، ملاقات دوم

بهتر است در جلسه اول خواستگاری در حضور پدر و مادر، دختر خانم بیشتر فرصت را به بزرگترها بدهد و سعی کند بیشتر سکوت کند. در جلسه حضوری دو نفره یک تعامل رو در رو وجود داشته باشد و دختران باید به طور مناسب گفت‌وگو داشته باشند و سوال و جواب بکنند. این سوال و جواب علاوه بر این‌که اطلاعات بسیاری در اختیار شما قرار می‌دهد اگر پسری یک دختر ساکت و کم‌حرف را به عنوان همسر، دوست نداشته باشد همین سوال و جواب‌ها می‌تواند تا حدی شخصیت شما را نشان دهد و برداشت طرف مقابل از شما را شکل دهد.

لحن گفت‌وگوی شما نباید زیاد رسمی مثل مصاحبه‌های شغلی باشد، قاعدتا هم نمی‌تواند زیاد خودمانی و راحت همانند دو دوست‌ قدیمی باشد، لحنی را انتخاب کنید که نه آنچنان رسمی و کلیشه‌‌ای باشد که فضا را خشک  و گفت‌وگو را کوتاه کند و نه زیاد صمیمانه. سعی کنید فضای گفت‌وگو را در حد وسط رسمی و صمیمانه نگه دارید. در این فضا حتی ممکن است شوخی‌هایی هم وجود داشته باشد، حتی یک یا 2 شوخی مناسب و مودبانه می‌تواند باعث راحت‌تر شدن گفت‌وگو‌شود.

پایبندی به ملاقات

زمان جلسه تا حدودی توسط فضا تعیین می‌شود یعنی این‌که مثلا اگر در یک کافی‌شاپ هستیم نهایتا بعد از دوبار سفارش دادن باید جلسه را تمام کنیم چون نشان دهنده این است بیش از یک ساعت با هم صحبت کرده‌ایم ولی بهترین کار ممکن این است که در ابتدای صحبت، زمان رفتن خود را عنوان کنیم، یعنی مثلا اگر زمان ملاقات ساعت 5 بوده، شما همان ابتدا به طرف مقابل بگویید که من باید ساعت 7 خانه باشم. همین امر نشان می‌دهد شما در خانواده‌ای بزرگ شده‌اید که قوانین و مقررات خاص دارد و با این کار شما نشان می‌دهید که کاملا به چارچوب‌های خانوادگی خود پایبند هستید و او را نیز ملزم به رعایت این اصول خانوادگی می‌کنید.  وقتی شما همان ابتدا، زمان را مشخص می‌کنید، هر دو قادر خواهید بود برای این جلسه بهتر برنامه‌ریزی کنید، نباید زمان جلسه بدون انتها باشد وقتی حوصله هر دو سر رفت، جلسه را تمام کنید.

رفتار، مهم‌تر از گفتار

بیشترین اطلاعاتی که شما می‌توانید روی آن‌ها حساب کنید، اطلاعات مستند است یعنی بیشتر از فضای گفت‌وگو، اطلاعات بگیرید، خود گفت‌وگوها ممکن است حاوی اطلاعات حقیقی یا با توجه به شخصیت طرفین، غیرحقیقی باشند ولی رفتار طرف مقابل از زمانی که دنبال شما می‌آید تا زمان خداحافظی، بهترین منبع برای کسب اطلاعات باشد. کلام می‌تواند آموزشی و ساختگی باشد ولی رفتار این گونه نیست.