عشق یک مثلث است

 

گفته می شود بخش بزرگی از  از طلاق ها به خاطر نارضایتی جنسی است. آیا واقعا همه روابط عاطفی زوج ها بر مبنای رابطه جنسی شکل می گیرد؟ پایداری این رابطه به چه چیزی بستگی دارد؟ چرا بعضی ها خیانت می کنند؟ چرا با اینکه خیانت می کنند ادعا می کنند همدیگر را دوست دارند؟ چرا گاهی از هم خسته می شوند و در نهایت اصلا چرا می خواهند با هم بمانند؟

رابرت استرنبرگ روانشناس آمریکایی سه عنصر اساسی را در یک رابطه عاطفی تشخیص می دهد. 

۱-  صمیمیت و دوستی

بعضی نشانه ها برای این که حس کنید شریک زندگی تان، دوست صمیمی شما هم هست عبارتند از:
در کنار هم شاد هستید.
به فکر راحتی و رفاه هم هستید و به هم توجه دارید.
در مواقع حساس می توانید روی همدیگر حساب کنید.
درک مشترکی از مسائل دارید یا به اصطلاح با هم تفاهم دارید.
می توانید با هم درددل کنید.
از نظر احساسی تکیه گاه هم هستید.
در زندگی همدیگر جایگاه ویژه ای دارید.

۲-  شور و اشتیاق:

این شور و اشتیاق عمدتا به واسطه جاذبه جنسی به وجود می آید. شاید بتوان آن را آرزوی وصال نامید. این تمایل می تواند جسمی یا ذهنی باشد که اغلب مخلوطی از هردو حالت جاذبه فیزیکی و تاثیر روانی است. معمولا این طور که عصب شناسان و روانشناسان می گویند ترکیبی از غرایز تولید مثل، عوامل فرهنگی و تربیتی می تواند تعیین کننده در میزان و شکل این اشتیاق باشند. میزان تمایل به معشوق و این که اصلا عاشق چه کسی با چه ظاهری یا چه رفتاری بشوید به شدت از تاریخچه ژنتیکی شما، فرهنگ جامعه (مثلا تعریف امروزی از مرد یا زن زیبا و خوش تیپ ) و تربیت خانوادگی تان تاثیرپذیر است.

۳-  تصمیم به با هم ماندن / تعهد و وفاداری

این زاویه ی تشکیل دهنده عشق، برای کوتاه مدت همان تصمیمی است که در مورد طرف مقابل گرفته می شود که حتی می تواند یک طرفه هم باشد. این که از کسی خواستگاری کنید یا به هر شکلی او را عشق تان، دوست پسر/دختر یا شریک زندگی خود بنامید نشان دهنده ی جایگاه طرف مقابل در زندگی شماست. این فاکتور در دراز مدت خودش را به صورت تعهد و وفاداری نشان می دهد. این که بعد از گذشتن سال ها شریک زندگی تان همچنان جایگاه ویژه اش را در زندگی شما داشته باشد، نشان دهنده پایدار بودن این گوشه از مثلث عشق است.

<p style="BORDER-RIGHT: 0px; PADDING-RIGHT%)7!